‘De tafelgenoten van mijn oma in het verzorgingstehuis zagen het als eerste: Erik Jan is geknipt voor het vak verpleegkunde. Ik was toen twaalf. Een paar jaar later bezocht ik een voorlichtingsbijeenkomst van de opleiding mbo verpleegkunde. Maar daar bleek ik de enige jongen te zijn. Dat schrok mij als puber af.’ De decaan zei toen: “Je hebt een vlotte babbel, probeer de detailhandel.”
'Zo gezegd, zo gedaan. Maar toen ik daarmee klaar was en een bijbaantje had in een supermarkt, ontdekte ik dat de detailhandel het voor mij toch niet echt was. Via internet stuitte ik op een vacature van Gelre ziekenhuizen voor een opleidingsplek tot topklinisch verpleegkundige. Werken, leren en baangarantie; dat sprak me aan. Hoewel de sluitingsdatum al was verstreken, stuurde ik toch een brief. In 2011 begon ik aan de opleiding, in 2014 haalde ik mijn diploma. En ik heb nog geen minuut spijt gehad van mijn keuze. In de acht jaar ben ik nooit met tegenzin naar mijn werk gegaan.’
‘De mooiste kanten van dit vak? Ik houd van het contact met patiënten, mensen op kwetsbare momenten in hun leven. Als verpleegkundige ben je voor hen een anker. Je bent er voor de patiënt en zijn of haar familie als iemand je nodig heeft of vragen heeft. Je praat met de patiënt na over het gesprek met de arts en herhaalt de inhoud daarvan als het nodig is nog eens in begrijpelijke taal. Het gaafst is het als iemand ziek binnenkomt, herstelt en weer naar huis kan. Dat wij daaraan bijdragen maakt me trots. Dan hebben we met z’n allen mooi werk verricht.
Wat ik ook mooi vind aan dit vak zijn de verpleegkundige handelingen en de afwisseling. In de flexpool werk ik elke dag ergens anders. En acute situaties boeien mij. Dan gebeurt er wat! Mijn ambitie ligt dan ook in de acute zorg. Dat past bij mij. Ik ben heel nuchter en blijf altijd kalm.’
‘Je maakt in dit werk best heftige situaties mee. Het was een zaterdagochtend, nog in mijn leerlingentijd. Een oudere man met een grote tumor in zijn buik ging sterven. Door de tumor kon hij niet meer liggen. Zijn zoon was onderweg, maar ik wilde hem niet alleen laten, bleef bij hem, hield zijn hand vast. Toen zijn zoon arriveerde, was de man al overleden. Dat staat me nog precies bij. Ik ben daarna goed opgevangen door het team. Dat is belangrijk.
"Belangrijk in dit werk vind ik eerlijk zijn. Niet om de hete brij heen draaien, ook niet als datgene wat je moet zeggen niet leuk is."
En neem het slechtnieuwsgesprek dat ik vorige week bijwoonde. Een vrouw van midden veertig kreeg te horen dat ze dood zou gaan. Haar dochter zou gaan trouwen, de arts gaf de overweging mee om de bruiloft te vervroegen, zodat ze die misschien nog zou kunnen meemaken. Als mensen doodgaan, is dat verdrietig; overlijden ze jong, dan raakt dat me nog meer. Gelukkig praat ik makkelijk over wat me bezighoudt, dat scheelt. Wat mij ook helpt, is het besef dat ik doe wat in mijn mogelijkheden ligt.
Ik pas toe wat ik heb geleerd, geef op momenten dat het nodig is het beste van mijzelf. Meer kan ik niet doen.’
‘Belangrijk in dit werk vind ik eerlijk zijn. Niet om de hete brij heen draaien, ook niet als datgene wat je moet zeggen niet leuk is. Tijdens een dienst op de afdeling Cardiologie droeg ik zorg voor een vrouw die pas was gereanimeerd. Ze was er gelukkig heel goed uitgekomen. In een gesprek met haar merkte ik dat ze veel vragen had over de reanimatie. Ik heb haar toen tekst en uitleg gegeven over wat er met het hart aan de hand kan zijn waardoor reanimatie nodig is, en hoe een reanimatie gaat. Ze was blij dat ik die informatie zo eerlijk en begrijpelijk met haar deelde.
Wat ik ook heel belangrijk vind: humor! Humor trekt mensen uit de situatie en helpt ze ermee om te gaan. Je moet natuurlijk wel aanvoelen bij wie je wanneer welk grapje kan maken.’
‘Er zijn best veel raakvlakken tussen de detailhandel en de zorg. In beide branches draait het om de klanten/ patiënten en om kwaliteit. De zorg wordt steeds zwaarder. Als er te weinig personeel is, hebben wij te weinig tijd voor de patiënten. Ik wil een 9+ leveren, maar meer dan een 6,5 zit er dan niet in. Daar baal ik soms van.
Maar in zijn geheel genomen ben ik echt trots op de zorg die we binnen Gelre leveren. Op hoe we dat met elkaar doen, ondanks het personeelstekort. We verliezen nooit de patiënt uit het oog, we hebben hart voor de patiënt, we zijn gastvrij. Dat is belangrijk, de patiënten zijn onze klanten. Ik durf Gelre wel aan te bevelen.’
De kracht van samen
Volg ons